Ik ben opgegroeid in een warm gezin waar fantasie altijd wel een beetje om ons heen hing, als magie in de lucht. Overal in ons huis lagen boeken van Brian Froud, Cecily Mary Barker en Rien Poortvliet. Mijn moeder verzamelde stickers van bloemenelfjes en mijn opa en oma vertelden dat er kaboutertjes in hun koekoeksklok woonden, die iedere ochtend voor hen de ontbijttafel dekten.
Volgens mijn opa zag je de kabouters nooit omdat ze van nature heel erg verlegen zijn, maar hij verzekerde ons ervan dat ze echt waren. Hij had ze namelijk een keer midden in de nacht betrapt. Als wij aan opa twijfelden, zei hij: ‘Ik ga de kaboutertjes vanavond zoeken en vragen of ze morgen een zachtgekookt eitje willen koken.’ En voilà, de volgende dag stond er een zachtgekookt ei op tafel.

Door mijn familie en opvoeding geloof ik in een wereld waarin fantasie je vrij kan maken. Misschien bestaat toeval stiekem tóch niet, en is het onverklaarbare simpelweg te verklaren met een sprankje magie.

Als illustrator laat ik de fantasiewereld graag mijn werk binnenwandelen. Kabouters, elfjes en zeemeerminnen duiken regelmatig op in mijn illustraties, soms openlijk, soms stiekem verstopt. Ook in mijn prentenboeken krijgt mijn verbeelding vrij spel, en nodig ik kinderen uit om samen met mij een beetje in het magische te blijven geloven.